Medicina kao poziv za humanost
Mada postoje i oni doktori, odnosno medicinsko osoblje, koji i nisu baš pravi predstavnici svog poziva, jer prvenstveno nisu humani, činjenica je da je mnogo više onih koji su svesni toga koliko je važna humanost za sve koji se bave ovim, izuzetno odgovornim zanimanjem.
Naravno da kao i u svakom poslu, moraju postojati i oni koji dovode u pitanje njegovu svetost, ali srećom njih nema toliko mnogo, pa ne uspevaju da naruše požrtvovanost svih onih koji su svesni zbog čega je humanost za sve lekare i medicinsko osoblje na prvom mestu.
Predmet medicinska etika se izučava i u srednjoj medicinskoj školi i na Medicinskom fakultetu, a kroz njega se učenici i studenti upoznaju sa svim normama, odnosno obavezama i dužnostima medicinskog osoblja. Svakako da će oni tokom ovog predmeta biti upoznati i sa moralnim kodeksom, koji bi trebalo da poštuju u svom budućem radu, ali i sa brojnim etičkim aspektima medicine.
Postoji ukupno šest osnovnih načela medicinske etike, a u njih osim poštovanja života i poštovanja ličnosti pacijenta, odnosno odsustva diskriminacije, spadaju i pravednost, zatim dobrotvornost i humanost.
Upravo iz tog razloga se često može čuti da je medicina poziv za humanost, pošto se smatra da članovi medicinskog tima ne bi smeli apsolutno nikakve predrasude da imaju o svom pacijentu, kako po pitanju njegove rase, religije ili seksualne orijentacije, tako isto ni po pitanju pola, odnosno starosti i političke angažovanosti.
Upravo zato što se smatra da po prirodi stvari zdravlje pripada svima i da je osnovni prioritet svakog medicinskog radnika da pacijentu omogući adekvatan tretman, to se humanost i pravednost stavljaju na prvo mesto.
Sve to zapravo podrazumeva da lekar ili drugi medicinski stručnjak mora da gaji humani odnos kako prema svojim kolegama, tako isto i prema svakom pacijentu, ali i prema celokupnom društvu.
Naravno da postoje i oni medicinski stručnjaci, koji vremenom zaborave na ovo vrlo važno načelo medicinske etike, pa se srećom, ne tako često u praksi događa da odbiju da leče osobu koja ima seksualnu sklonost prema osobama istog pola ili koja ne sluša u potpunosti lekarske savete i slično. Naravno da tada postoje nadležne organizacije koje ispituju pojedinačno svaki od tih slučajeva i odlučuju da li taj stručnjak ima pravo i dalje da se svojim poslom bavi ili je bolje da to prestane da radi, budući da je jedno od osnovnih načela medicinske etike tom prilikom prekršio.
A da se može smatrati da je medicina poziv na humanost, pokazuju brojni primeri iz svakodnevne prakse, kako kod nas, tako isto i u svetu. Upravo ti stručnjaci i uspevaju da pacijentima vrate veru u plemenitost medicinskog poziva.