Interna medicina
Sigurno ste mnogo puta čuli, obično da starijih ljudi, kako kažu da moraju ići na pregled kod interniste, pa ste se možda zapitali kakav je to stručnjak...
Prema zvanično prihvaćenoj definiciji, interna medicina jeste nauka koja je vezana za izučavanje, zatim lečenje i sprečavanje takozvanih unutrašnjih bolesti, odnosno oboljenja unutrašnjih organa, a u koja pored ostalih spadaju oboljenja organa za varenje, zatim srca i krvnih sudova, kao i želuca, žlezda i drugih.
Interna medicina
Jedna od grana medicine koja je prvenstveno fokusirana na dijagnostiku i lečenje najpre različitih oboljenja unutrašnjih organa kod odraslih osoba je poznata kao interna medicina.
Nakon što završi sa pohađanjem srednje medicinske škole, odnosno Medicinskog fakulteta i specijalizira internu medicinu, taj stručnjak postaje doktor interne medicine, a kod nas inače poznat i kao internista.
S obzirom na to da sam pojam interna medicina prvenstveno stavlja fokus na unutrašnje organe, odnosno na dijagnostiku različitih oboljenja tih organa, te njihovo lečenje bez hirurških metoda, ali isto tako i sprečavanje, to jest prevenciju kod takvih oboljenja, sve više se teži ka tome da doktor interne medicine treba najpre da sagleda stanje zdravlja pacijenta u celini, a ne samo stanje pojedinih organa i da u tom smislu propisuje i terapiju.
Da bi dijagnostika bila izvršena na najbolji mogući način, doktor interne medicine mora izvršiti određeni pregled, a što sve zavisi od toga o oboljenju kog organa je reč. Takođe, mora biti utvrđena i takozvana anamneza, što praktično govoreći podrazumeva da internista pokušava na osnovu informacija, koje dobija od pacijenta da poboljša dijagnostiku.
Naravno da ovaj doktor nije ni u kom slučaju čarobnjak, te je nepisano pravilo da se na osnovu anamneze, odnosno prethodno obavljenog pregleda utvrđuju potencijalne dijagnoze, odnosno da se navodi nekoliko razloga koji su eventualno doveli do tih tegoba. A u skladu sa rezultatima dijagnostike, odnosno pregleda i anamneze, doktor interne medicine će predočiti pacijentu da li je potrebno da izvrši određene dodatne analize i koje tačno. Prvenstveno se u dodatne analize svrstavaju laboratorijske, ali mogu uključivati i različite specijalističke preglede, uz primenu ultrazvuka ili rendgen aparata, kao i ostale medicinske procedure.
Tek nakon što internista dobije rezultate svih predloženih analiza, on može precizno izvršiti dijagnostiku.
Pojedini stručnjaci mogu da se usko specijalizuju za određene oblasti, a kada će zvanično steći zvanje subspecijaliste interne medicine za konkretnu oblast. Tako, na primer ukoliko želi da se specijalizira za lečenje reumatskih oboljenja, onda može postati subspecijalista interne medicine za reumatologiju, a u subspecijalizacije spada i gastroenterohepatologija, nefrologija, kardiologija i hematologija, zatim pulmologija i endokrinologija.